Boek recensie: Love, Creekwood 🐄🐄🐄

Howdy!
Ik ben al een paar jaar een grote fan van Becky Albertalli. Simon vs. the Homosapian Agenda is nog steeds een van mijn favoriete boeken óóit. Dus toen de Simonverse novella Love, Creekwood een tijd geleden uitkwam wilde ik die héél graag aan mijn Albertalli collectie toevoegen. Vandaag presenteer ik dan ook graag mijn recensie.

Algemene informatie
Love, Creekwood is geschreven door Becky Albertalli en is een boek dat binnen de Simonverse past – een serie boeken geschreven door Albertalli, Angie Thomas en Nic Stone die zich in het zelfde universum afspelen –
Het boek heeft 128 bladzijden en is uitgegeven door Penguin Books. Love, Creekwood valt binnen het genre contemporary en is geschreven in een personale verteller perspectief. Ik las dit boek in het Engels.

Het boek gaat over Simon en zijn vrienden die inmiddels zijn gaan studeren. Lange afstanden tussen hen zorgt er voor dat ze vaak over en weer mailen over hun studie, leven en liefdesdrama. Want zelfs ná de middelbare school is het leven soms mega lastig. In het boek lees je mails die Simon stuurt naar Leah, Bram en Abby en de mailtjes die zij onderling uitwisselen

Trigger warning voor de volgende onderwerpen:
– Drugsmisbruik
– Drankmisbruik
– Racisme
– Homofobie
– Transfobie
– Grof taalgebruik
– Depressie

Recensie
Dus, euhm ja… Ik heb een beetje gemixte gevoelens over dit boek.
Ik vond eerst het concept van de mailtjes super leuk, misschien moet ik ook maar eens gaan mailen met vrienden, het is wat persoonlijker dan het appen en facetimen. Ik ben zó dol op de personages uit het Simonverse dus ik vond het heerlijk om weer terug te zijn bij deze personages. Hun humor en inside jokes zijn hilarisch en ik heb regelmatig in een deuk gelegen.

Reasons Why Leah Burke and Abby Suso Need to Be CatDog for Halloween: A Point-by-Point Analysis

Becky Albertalli, Love, Creekwood

Ik merkte wel dat ik na een tijdje de Van en Naar aan het begin van de mailtjes nogal vervelend begon te vinden, zeker als een mail naar meerdere mensen ging, zo krijg ik ook wel een boek van 128 bladzijdes vol Becky… Ook gebruikte sommige personages meerdere mailadressen wat ik ook erg verwarrend vond, of niet eens hun echte naam. Ik was helemaal vergeten dat Garret bestond dus toen er ineens een The.Original.Angel.Bro verscheen zat ik echt even van, huh?

FROM: SIMONIRVINSPIER@GMAIL.COM

TO: THE.ORIGINAL.ANGEL.BRO@GMAIL.COM, ABBYSUSO710@GMAIL.COM, LEAHONTHEOFFBEAT@GMAIL.COM, BRAM.L.GREENFELD@GMAIL.COM, THEREALNICKEISNER@GMAIL.COM, TEMETTERNICH.HARVARD@GMAIL.COM
DATE: MAR 11 AT 8:39 AM
SUBJECT: BIG APPLE SHENANIGANS

Becky Albertalli, Love, Creekwood

Het is ook niet zo dat ik heel veel nieuws leerde over de personages, ja okay, ze waren wat ouder en ze dronken wat meer bier, maar verder hadden ze vrijwel nog steeds dezelfde problemen. Het is niet zo dat ik het niet herkenbaar vond, I mean, terwijl ik dit schrijf zit ik midden in een tentamen week – misschien is het een beetje studie ontwijkend gedrag – dus ik begrijp de stress die ze hebben. Maar het ging wel heel veel over het ‘oh nee mijn vriendje woont een uur bij me vandaan en ik weet niet wat ik moet doen.’ Simon, schat, ik heb ooit gedate met een meisje die twee en half uur bij me vandaan woonde, niet zeuren.

Ook zaten er me nét iets te veel Harry Potter verwijzingen in. Ik merk dat ik me steeds meer begin te irriteren als onze grote vriend met zijn bliksem litteken wordt genoemd. Ten eerste omdat zijn schepper nogal een transfoob is en ik het nogal gek vind dat Harry dan zo vaak wordt aangekaart in een boek die eigenlijk vrijwel alleen maar over lgtbq+ personages gaat.
Ten tweede omdat ik het heel vervelend begin te vinden dat schrijvers willen bewijzen dat hun personage een gigantische nerd is door Harry even aan te kaarten. Er zijn meer fantasy series in de wereld…
Ik vind dat we minder aandacht moeten geven aan een serie die door iemand is geschreven die niet geloofd dat transvrouwen vrouwen zijn.

In conclusie vond ik Love, Creekwood een leuk boek om te lezen, het was een lekker boek voor tussendoor, maar ik had er ook prima zonder gekund. Vooral omdat het einde nergens op sloeg, ik niet echt iets nieuws leerde en ik geen antwoorden kreeg op de éne vraag die ik me het hele boek stelde. Love, Creekwood krijgt van mij dan ook drie koetjes. 🐄🐄🐄

So long, Billy