Reading Rush 2020 Wrap-Up

Howdy!
Excuses, ik had deze blog maandag al online willen zetten, maar het was nogal druk met werk waardoor ik helaas geen tijd had. Nu was ik de blog ook nog eens kwijt geraakt toen ik alles van mijn oude laptop overzette naar mijn nieuwe, dus ik moest alles voor een tweede keer typen…
Maar hier is ie dan, mijn Wrap-Up voor de 2020 Reading Rush, mocht je mijn TBR nog niet gelezen hebben verwijs ik je graag naar deze blog, daar staat ook een korte uitleg over de boeken.

Schildpadden tot in het oneindige ✰✰✰
Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik van dit boek zou moeten vinden. De ontknoping van het mysterie was een grote anticlimax en achteraf was het maar een klein aandeel van het verhaal. Verder was het een lekkere typische John Green, een beste vriendin met een gekke hobby en een slowburn Romance.
Nu vroeg ik me gedurende het gehele boek af wanneer die schildpadden nou eens in beeld kwamen, ook dat was nogal een anticlimax en was eigenlijk amper een thema in het verhaal.
Verder bevatte het boek erg veel Star Wars referenties. Nu ben ik zelf een grote Star Wars fan, maar als je de films niet hebt gezien betwijfel ik of je er iets van begrijpt. Mocht je het boek wel willen lezen wil ik je een ding meegeven, het maakt niet uit wat Daisy zegt, Attack of the Clones is een kut film en de hele prequel trilogie is overgewaardeerd.

In conclusie was het een leuk boek, maar heb ik er verder niet veel maar aan toe te voegen. Schildpadden in het oneindige krijgt van mij dan ook 3 sterren.

Verdwenen ✰✰
Ik keek voor het schrijven van deze blog nog even snel naar de notities die ik in mijn telefoon gemaakt had. Het enige wat er stond was ’teleurstelling.‘ Ik denk dat dat ook wel alomvattend is. Het boek stond al jaren in mijn kast, waar het ook beter had kunnen blijven staan.
Ik moet toegeven dat het verhaal spannend was, maar de hele ontknoping was alles behalve dat. Wat er met de vermiste kinderen is gebeurd was alles behalve realistisch -wat ik in een contemporary wel verwacht- wat er met Max was gebeurd was nog teleurstellender. De personages waren niet interessant, haast vervelend en er was amper character development.
Er zat veel potentie in het verhaal die niet optimaal benut zijn door Tara Altebrando, als het een andere wending had gehad denk ik dat er een goed verhaal in had gezeten.
Verdwenen krijgt van mij twee sterren.

Every Day ✰✰
Zoals ik in mijn TBR blog schreef viel de film me heel erg tegen, mijn verwachtingen waren niet heel erg hoog. Dat is maar goed ook, want over het boek ben ik ook niet echt te spreken.
Er was in hoofdstuk 1 al een quote waar ik ontoepasselijk van werd

“She is pretty, but she doesn’t see it.”

Every Day, David Levithan

Draag me weg, alsjeblieft. Ik kan zó slecht tegen zulke beschrijvingen. A, het hoofdpersoon, was een gigantisch egoïstisch mens die alles deed om bij Rhiannon in de buurt te zijn. Niet rekening houdend met het leven dat A voor een dag overnam, A deed gewoon wat A wilde. Ook was er een nogal pijnlijk hoofdstuk dat vol zat met fatshaming waar ik me nogal naar over voelde. De romance was soms ook ontzettend ongemakkelijk en ik snapte oprecht níét wat Rhiannon in A zag. Overigens weet ik nog steeds niet hoe ik Rhiannon moet uitspreken, of schrijven, ik kopieer en plak het elke keer vanuit Google. Het einde was ook niet heel erg bevredigend, al met al een grote teleurstelling, ik ben blij dat ik het vervolg nog niet gekocht heb, want die laat ik maar langs me heen gaan.
Every Day krijgt van mij dan ook 2 sterren.

Dit is ons verhaal ✰✰✰✰✰
Dit is ons verhaal stond in eerste instantie niet op mijn TBR, maar na 20 bladzijdes had ik al genoeg van Extremely Loud and Incredibly Close. Dus die heb ik aan de kant gelegd, heb een nieuwe stapel boeken neergelegd en er met mijn ogen dicht een uit gepakt. Nu was ik ontzettend blij dat ik dit boek pakte, want ik had er super goede verhalen over gehoord.
Dit is ons verhaal gaat over Kate, die als bijbaantje werkt bij de plaatselijke assistent-officier van Justitie. Het is een saai baantje, totdat haar baas de zaak van de River Point Four aangewezen krijgt…. Vijf jongens zijn het bos in gegaan om te gaan jagen, vier kwamen er terug. Ze hebben allemaal een motief, maar ze laten allemaal niets los. Kate is echter dichter bij de zaak betrokken dan ze zou willen en wat goed voor haar is.

Wat was dit boek een verademing na drie teleurstellende boeken. Ik heb het in een ruk uitgelezen, het was half drie s’nachts toen ik m uit had, maar wat een heerlijk boek. Het verhaal is spannend, ik had tot het einde géén idee wie het gedaan had, maar het motief was ontzettend sterk. Ik verdacht alle vier jongens, zelfs degene waarvan je niet hoopt dat hij het gedaan heeft. Een aantal wendingen zag ik niet aankomen, ik heb een aantal keer hardop “Nee, dat meen je niet!” geroepen.
Ik heb er heel erg van genoten, Dit is ons verhaal krijgt van mij dan ook vijf sterren.

The Hate You Give, ✰✰✰✰✰
Ik heb dit boek voornamelijk geluisterd via Storytel. Bahni Turpin leest het daar prachtig voor. Ik denk niet dat ik de boodschap van dit boek zó erg had gevoeld als ik het zelf gelezen had. De emotie die Turpin in haar stem heeft tijdens het vertellen is zo prachtig. Op de momenten dat Starr emotioneel wordt breekt Turpin’s stem wat mij ook regelmatig tot roering bracht. Ik had het boek de hele dag op, omdat ik niet wilde stoppen met luisteren.
Ik ben er achter gekomen dat Turpin nog een heleboel andere luisterboeken heeft ingesproken, ik kan niet wachten om meer van haar te horen – letterlijk – en me onder te dompelen in meer verhalen.

Nu zal ik het boek nooit volledig kunnen begrijpen, ik blijf een witte vrouw met de privileges die daar bij horen. Gezien de huidige politieke situatie doe ik mijn best op me in te lezen in wat ik als wit persoon kan doen, meer boeken te lezen van zwarte auteurs en andere te wijzen op acties en uitspraken die niet okay zijn.
In conclusie was dit een boek dat ik al veel eerder had moeten lezen, het is erg fijn geschreven, er zit veel character development in waar ik erg van heb genoten. Het boek krijgt van mij dan ook vijf sterren.

Echter is er nog iets belangrijks aan dit boek. The Hate You Give heeft me nieuwe inzichten gebracht over het systematische racisme in Amerika en hoe oneerlijk het rechtssysteem daar is – over de toestand in Nederland is overigens ook genoeg ze zeggen-. Een voorbeeld daarvan is de dood van Breonna Taylor, een 26 jarige vrouw die ’s nachts door de politie in haar huis is doodgeschoten terwijl ze sliep. Meer informatie over haar dood vind je hier, het artikel is wel in het Engels, een kortere, Nederlandse, beschrijving vind je hier. Tevens is er een petitie omdat de moordenaars nog altijd vrij rondlopen, Justice for Breonna Taylor, ik zou het erg waarderen als je er zou naar willen kijken en de petitie zou ondertekenen.

Het is me helaas niet gelukt om Strange the Dreamer en Muse of Nightmares te lezen, werken koste me meer tijd en energie dan ik had gedacht. Desondanks heb ik wel alle challenges gehaald, omdat de andere boeken ook voldeden aan de eisen. Vijf boeken is ook een mooie eindstand, en dan heb ik nog iets om naar uit te kijken.
Het was fijn om weer eens zo veel te lezen en het motiveert me zeker om buiten de Reading Rush om meer te lezen, al heb ik met 35 boeken ook niet echt een heel slecht lees jaar. Ik ben benieuwd welke pareltjes ik het rest van het jaar ga ontdekken.

So long,
Nina