Boek recensie: Hof van Zilveren Vlammen🐄🐄🐄🐄🐄

Howdy!
Een tijdje geleden las ik de A Court of Thorns and Roses serie, afgelopen week verscheen het nieuwe deel dat ik in een ruk uit las. Vandaag wil ik jullie daar graag wat meer over vertellen.

Algemene Informatie
Hof van Zilveren Vlammen is geschreven door Sarah J Maas.
Het boek heeft 648 bladzijdes en is (in vertaling door Marike Groot en Barbara Lampe) uitgeven door Van Goor op 16 februari 2021.
Hof van Zilveren Vlammen valt binnen het genre New Adult en wordt verteld vanuit een auctoriaal perspectief. Het is het vierde deel van de A Court of Thorns and Roses serie.

In dit boek volgen we Nesta en Cassian. Ze kunnen de oorlog met Hybern maar niet vergeten en Nesta stort zich in zelfverwoestend gedrag. Cassian maakt haar onrustig, maar dat is misschien ook wel omdat er meer tussen hen speelt dan een van hen wil toegeven. Cassian en Nesta moeten hun verleden onder ogen komen om te kunnen vechten voor het voortbestaan van hun wereld en het leven van hun geliefden.

Trigger warning voor de volgende onderwerpen:
– Drankmisbruik
– Emotionele mishandeling
– Ontvoering
– Moord
– Seksueel misbruik
– Mishandeling
– Geweld
– Marteling
– Extreem gedetailleerde seksscènes

Recensie
Okay ik ga eerlijk zijn. Ik vond A Court of Thorns and Roses VRESELIJK. Als ik niet al de hele serie thuis had liggen had ik het boek waarschijnlijk tegen de muur aan gesmeten en nooit meer aangeraakt. Maar ik had de heel serie in huis, dus hij moest van mezelf uit. Gelukkig maar, want A Court of Mist and Fury was geweldig, ook het derde boek in de serie, A Court of Wings and Ruin was erg sterk. Ik keek dan ook erg uit naar dit nieuwe boek in de serie. Nu maakte ik de fout om het boek te bestellen bij Amazon, en je raad het al, mijn pre-order is nog steeds niet verzonden.
Dus deed ik wat elke booknerd doet, ik bestelde de Nederlandse versie zodat ik hem toch snel kon lezen. Dankzij mijn Select abonnement bij bol.com kwam het prachtige exemplaar – met hele mooie art – een dag later al binnen.

En jeetje wat is dit boek DIK. Ik ben tegen fatshaming, maar jezus. We gaan richting de 700 pagina’s….. Ik heb weinig boeken liggen die zo dik zijn, ik denk dat alleen de boeken van George R.R. Martin dit overtreffen.
Het boek was lekker opgebouwd – en bestaat uit vier delen – waardoor er enig overzicht was. De hoofdstukken waren niet extreem lang, iets wat ik erg prettig vind. Maar na mijn mening had het boek wel een iets minder dik mogen zijn, niet alle aspecten van het boek gaven veel aanvulling aan het verhaal.

We maken fijn kennis met onze personages, we kennen de meeste al uit de eerdere boeken in de serie. Het boek heeft de gewoonte om regelmatig terug te blikken naar de gebeurtenissen uit de vorige boeken, hierdoor had ik regelmatig een, ‘oh ja, dat is ook zo,’ moment.
Ik vond het een verademing dat we dit keer niet Feyre volgen – aan wie ik een hekel heb – maar Nesta en Cassian. Ik moest even wennen aan het auctoriaal perspectief. De eerdere delen waren in een ik-perspectief geschreven, maar ik vind dit eigenlijk wel fijn.
Nesta en Cassian waren fijne personages, je merkt dat ze allebei nog veel last hebben van de gebeurtenissen uit het laatste boek en ze niet helemaal weten hoe ze er mee om moeten gaan. Nesta cijfert zichzelf weg, iets wat ze absoluut niet verdient.

” Maar Gwyn zei; ‘je verhaal is het waard om te vertellen weet je.’ “

– Hof van Zilveren Vlammen, Sarah J Maas.

Er was veel groei in zowel Nesta en Cassian als de andere personages. Vooral de vriendschap die Nesta sluit met een aantal andere vrouwen ontroerde me regelmatig. Nesta is een harde vrouw die mensen maar moeilijk toe laat en het was fijn om te lezen hoe ze steeds meer mensen vertrouwd. Gwyn en Emerie waren geweldig en als iemand weet waar ik een mooie fanart kan kopen hoor ik het graag.
En het Huis, o het Huis. Geloof het of niet, maar mijn favoriete personage in het boek is het Huis. Ik heb regelmatig de neiging om nogal aparte personages als mijn favoriet te benoemen – in Brief voor de Koning was het het paard – maar een huis was voor mij ook nieuw.

Tevens zien we regelmatig scenes met vertrouwde personages uit de eerste delen – ik heb me weer mateloos geïrriteerd aan Feyre – en hoe het nu met hen gaat. Er zijn zaken die nog niet zijn afgerond en nieuwe vijanden die het leven aan het Nacht Hof niet gemakkelijk maken. Er moeten mensen, voorwerpen en levens worden opgeofferd om er zeker van te zijn dat de vrede ook echt vrede blijft. Iets wat moeilijker is dan gedacht.
De magie in de serie is complex, maar gelukkig wordt het goed uitgelegd door een van mijn favoriete tropes, ‘personages die om wille van de lezer iets niet weten en dus om uitleg vragen zodat de lezer meer duidelijkheid krijgt.’

Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat het boek fouten heeft. De sekscénes zijn té gedetailleerd voor mijn smaak – en er zijn er te veel van – en als nog één iemand het woord, ‘metgezel,’ zegt ga ik overgeven.
Tevens is er een zwaar gebrek aan diversiteit, of laten we eerlijk zijn, het is er eigenlijk niet. Personages van kleur of personages die op het LHTBQ+ spectrum vallen zijn een zeldzaamheid. Sarah J, Maas needs to step up her game, want dit is niet okay.

Maar ik heb heel erg van dit boek genoten en kon het niet weg leggen. Ik zei regelmatig tegen mezelf dat als ik dit hoofdstuk uit had ik even thee kon gaan drinken. Voor ik het wist wat ik zo al weer zes hoofdstukken verder en was mijn thee koud.
De groei van de personages was erg fijn en de female empowerment was super leuk om te lezen, ik kan niet wachten om hier meer van te zien in het vervolg! Hof van Zilveren Vlammen krijgt van mij dan ook vijf koetjes 🐄🐄🐄🐄🐄

So Long,
Billy