Boek recensie: Ik Ga Leven 🐄🐄🐄🐄
Vorige week las ik het boek Ik Ga Leven van Lale Güil, een boek dat nogal buiten mijn standaard genre – YA fantasy – ligt. Echter heb ik enorm van deze autobiografische genoten, vandaag wil ik jullie er dan ook graag wat meer over te vertellen.
Ik wil uitgeverij Prometheus hartelijk bedanken voor het boek, dat dit pareltje mijn eerste recensie exemplaar is vond ik erg bijzonder. Natuurlijk heeft het feit dat ik het boek opgestuurd heb gekregen geen invloed op mijn mening.
Algemene Informatie
Ik Ga Leven is geschreven door Lale Gül.
Het boek heeft 348 bladzijdes en is uitgegeven door Prometheus in februari 2021.
Ik Ga Leven is een autobiografische roman en is geschreven vanuit een personaal perspectief.
Vanaf 14 mei is dit boek ook beschikbaar als luisterboek, onder andere via Storytel.
In Ik Ga Leven beschrijft Gül op een autobiografische manier haar jeugd in een streng Islamitisch gezin, over hoe ze dingen stiekem moet doet, werken bij een restaurant waar ze alcohol serveren, naar haar vriendje gaan -die ook nog eens een witte jongen is – en stiekem sieraden en make-up dragen.
Ze stelt voortdurend vragen, waarom mag haar broer Hilal wel tot laat buiten mag blijven, zou ze moeten trouwen met een man die haar ouders voor haar uitkiezen of zou ze haar eigen weg moeten gaan?
Gül schrijft vlot, met humor en is niet bang om een blad voor de mond te nemen, het werk is kritisch, naar haar geloof, maar ook naar zichzelf.
Trigger warning voor de volgende onderwerpen:
– Drank/Drugs misbruik
– Emotionele mishandeling
– Seksueel misbruik
– Mishandeling
– Geweld
– Marteling
Verder bevat het boek een aantal gedetailleerde seksscènes die misschien niet voor elke lezer geschikt zijn.
Recensie
Ik vind het altijd leuk om te kijken naar de de toewijding van een boek – in dit geval schreef Gül het boek voor haar oma en zusje Defne -, maar wat ik stiekem nog leuker vind is dat kleine stukje tekst waarin de auteur aangeeft dat alles uit deze oplage zelf verzonnen is, om ruzie met de buurman te voorkomen denk ik altijd. Gül doet het echter anders, wat me al bij het lezen van de flap aan het lachen maakte. Dat zijn van die kleine dingen waardoor ik nóg meer zin krijg om een boek te lezen, zulke details maken me altijd blij.
Overeenkomsten met bestaande personen of gebeurtenissen zijn geen toeval, behalve als het gedoe oplevert
Lale Güil, Ik Ga Leven
Nu schreef ik in het algemene informatie stukje al dat Gül in dit boek haar leven in een islamitisch gezin onder de loep neemt. Nu kom ik zelf uit een overwegend christelijke omgeving en ondanks het feit dat ik altijd goed oplette bij de godsdienstlessen op de middelbare school is mijn kennis over de Islam erg beperkt. Ik heb het boek dan ook met veel interesse gelezen. Gül beschrijf het leven van hoofdpersoon Büsra met veel details, wat ik prettig vond. Op deze manier krijg je als lezer een goede inkijk in hoe het leven bij haar thuis aan toe gaat, welke rol het geloof in haar leven speelt en hoe zij met de kwesties die dat met zich mee brengt omgaat. Tevens beschrijft ze op een aantal momenten kort en bondig een aantal historische gebeurtenissen in de geschiedenis van Turkije en welke invloed dat heeft op de Turkse-Nederlanders. Op deze manier wordt het ook voor mensen -zoals ik- die hier niet veel van weten duidelijk. Je merkt hieraan dat het boek voor een breed publiek geschreven is.
Laatst vroeg oma wat hij wilde worden, maar ze wist niet wat een advocaat was, en na een uiteenzetting kon ze er nog steeds geen baklava van maken.
Lale Güil, Ik Ga Leven, hoofdstuk 6
Gül schrijft op een humoristische manier, waarin ze aspecten uit haar eigen omgeving vergelijkt met oer hollandse gezegdes. Ik heb regelmatig hardop gelachen. Vooral de scènes waarin Büsra met haar klasgenoten en vrienden is vond ik erg leuk om te lezen, stiekem alcohol drinken op schoolreisjes en ruzie maken met leraren is iets wat iedereen wel kent.
Als ik een boek lees voor een recensie heb ik altijd tabjes bij de hand. Na het lezen van Ik Ga Leven moet ik binnenkort maar even een afspraak bij de action boeken, want ik ben bijna door mijn voorraad heen. Ik werk voornamelijk met kleurtjes, dat vind de autist in mij erg fijn, en vooral de blauwe – die dienen voor citaten die ik erg mooi vind – vlogen er doorheen. Nu resteert mij straks nog de zware taak om die er allemaal voorzichtig uit te halen.
Meestal geldt dat wie liegt, de waarheid kent. Ik betwijfel of dat ook zo is bij vromen.
Lale Güil, Ik Ga Leven, hoofdstuk 28
Nu zitten er een aantal seksscènes in die, voor mijn doen, net iets te gedetailleerd waren. Ik heb die hoofdstukken dan ook niet met erg veel aandacht gelezen, verwijt dat maar aan mijn preutsheid, ik heb in ieder geval wel weer wat geleerd over de mannelijke anatomie.
Verder was het grove taalgebruik niet altijd helemaal mijn ding, nu snap ik dat dat een beetje bij de jongere cultuur hoort, maar het aantal keer dat woorden als fuck en kech voorbij komen was wel een beetje te veel van het goede. Wat ik wel fijn vond was het feit dat alle woorden die voor leken en mensen die geen Turks spreken misschien niet zo goed te begrijpen zijn netjes werden uitgelegd. Zo weet ik, als student, heus wel dat kech hoer betekent, maar ook fijn voor de mensen onder ons die daar niet zo bekend mee zijn.
Ik Ga Leven is een vlot geschreven boek, met humor en kracht. Het boek leest vlot weg, ik denk dat ik hem in pak m beet vier uurtjes las. Toen ik het meenam op de treinreis naar mijn ouders was ik er zo in verdiept dat ik bijna de overstap miste. Met het boek stevig onder mijn arm geklemt kon ik nog net voorkomen dat de sprinter naar Oldenzaal zonder mij vertrok.
Ik zou het boek niet beschrijven als een fijn boek, omdat de dingen die in het boek aangehaald worden soms nogal shockerend kunnen zijn, ik heb een aantal keren met tranen in mijn ogen de bladzijden omgeslagen, maar ik vind het wel een belangrijk boek. Het geeft een intiem inkijkje in het leven van een jonge vrouw die niet weet waar ze staat en wat ze nu precies wil, haar worsteling met haar geloof maakt dit lastiger dan iemand zich kan voorstellen.
Ik Ga Leven krijgt van mij vier koetjes en zal ik zeker nog eens herlezen.
So Long,
Billy