Filmrecensie: Bodies, Bodies, Bodies 🐄🐄🐄

Howdy!
Welkom bij een nieuwe movie maandag – vorige week was er helaas geen, want ik was ziek.
Ik ben vorige week naar Bodies, Bodies, Bodies geweest, en daar vertel ik jullie graag meer over.

Informatie

Bodies, Bodies, Bodies is een film uit 2022 en hij duurt 95 minuten. Onder de regie van Halina Reijn heeft de film een score van 6.5 op IMDB gehaald. De film is voor 16 jaar en ouder en draait momenteel nog in de bioscoop.

In deze film volgen we een groep twintigers die zich in een afgezonderde villa voorbereiden op een orkaanfeestje – want feesten tijdens een storm is kennelijk iets wat mensen doen. Ze spelen een spel genaamd Bodies, Bodies, Bodies (een soort Weerwolven), maar dat loopt al snel uit de hand wanneer er daadwerkelijk een dode valt.
Niemand is meer te vertrouwen, iedereen is verdacht.
Dan valt de stroom uit en loopt het nog meer uit de hand.

De cast bestaat onder andere uit:

• Amandla Stenberg – eerder te zien in The Hunger Games en Everything, Everything.
• Maria Bakalova
• Myha la Herrold
• Chase Sui Wonders
• Rachel Sennott
• Lee Pace – eerder te zien in The Hobbit films
• Pete Davidson – bekend van het feit dat ie t ooit met Kim Kardashian deed en tHe King of Staten Island

Trigger warning voor de volgende onderwerpen:

• Drank (misbruik)
• Drugs (misbruik)
• Geweld
• Bloed
• Grof taalgebruik

Recensie
Ik ben sinds een jaar of twee erg dol op horror films. Nu zie je mij niet naar een of ander geestenverhaal gaan, maar tegen een goede slasher zeg ik geen nee. Nu bleek Bodies, Bodies, Bodies een sapphic hoofdpersoon te hebben (de film opent ook heerlijk met twee meiden die hartstochtelijk aan het tongen zijn), dus het klonk als een uitstekend recept voor een fijn avondje bios.

De film heeft een kleine cast, waardoor je al snel gehecht raakt aan de karakters, al missen ze vaak wel wat diepgang. Ik haalde Wonders en Sennott aan het begin nog wel eens door elkaar, waardoor het soms een beetje verwarrend was, maar dat lag waarschijnlijk aan mij.
Bodies, Bodies, Bodies kwam nogal langzaam op gang, bij een slasher vind ik het altijd prettig als we vrij snel met de gore beginnen, maar we moesten nog best wel lang wachten. Ze nemen namelijk ruim de tijd om de hoofdpersonen aan je voor te stellen. Ik vond ze over het algemeen nogal een beetje stereotype twenty-somethings, nooit zonder telefoon kunnen, verzot zijn op de drankvoorraad van hun vaders en eigenlijk niet helemaal wetend wat ze met het leven aanmoeten – wat ik ergens ook wel begrijp, want wat ben ik zelf eigenlijk aan het doen?

Een groot deel van de film speelt zich af in het donker – dankzij het handig uitvallen van de stroom en het wegvallen van telefonisch bereik. Hierdoor zat ik constant op het puntje van mijn stoel – en een beetje verstopt achter mijn handen. Het zorgt voor veel spanning, want wat zit er verstopt in het duister? Het is een beetje een goedkoop trucje, maar het werkt wel.

Over het algemeen heb ik me kostelijk vermaakt, zo nu en dan nog gelachen en er zitten een aantal fijne twists in. Geen pareltje, maar als je nog een middagje overhebt een prima film om heen te gaan.
Bodies, Bodies, Bodies krijgt van mij dan ook drie koetjes 🐄🐄🐄

So long,
Billy