Boek recensie: De Vermisten van Maneschijn 🐄🐄🐄🐄

Howdy!
Vorige week las ik De IJzige Verloofde, het vervolg las ik afgelopen zondag, daar wil ik jullie graag meer over vertellen.

Algemene Informatie
De Vermiste van Maneschijn is geschreven door Christelle Dabos.
Het boek heeft 584 bladzijdes en is (in vertaling door Eef Gratama ) uitgeven door Luiting Sijthoff in januari 2021.
De Vermisten van Maneschijn valt binnen het genre Young Adult en wordt verteld vanuit een auctoriaal perspectief. Het is het tweede deel van de Spiegelpassaten kwartet.

In dit deel zien we hoe het Ophelia verder vergaat op de Pool, het is er gevaarlijker dan ooit… Zeker als er invloedrijke mensen verdwijnen. Ophelia raakt betrokken bij het onderzoek en ondertussen blijft Thorn afstandig doen, maar waarom?

Trigger warning voor de volgende onderwerpen:
– Drank en Drugsmisbruik
– Seksueel misbruik (niet expliciet aanwezig, maar tussen de regels door wordt het geïnsinueerd)
– Dood van een ouder
– Geweld
– Mishandeling

Recensie
Het boek opent met een terugblik naar het eerste boek. Dit vond ik GEWELDIG. Ik had het boek vlak daarvoor uitgelezen, maar mocht je dit deel na een tijdje oppakken is het heel fijn dat er een terugblik is. In twee pagina’s krijg je te horen wat er in het vorige deel gebeurd is. Meer schrijvers zouden dit moeten doen, je hebt niet altijd zin om de voorgaande delen te herlezen, zeker niet als ze zo dik zijn. Dus deze korte samenvatting was een fijne verassing! Tevens zitten er kaarten in en een stamboom! Nou dan ben ik helemaal blij. Ik vind kaarten in boeken heerlijk, dan kan ik even terug bladeren om te zien waar onze personages nu zijn. Een stamboom vind ik erg prettig, dan weet ik wie ook al weer familie is van wie. Het boek was nog geen vijf bladzijdes bezig of ik was al fan.

Verder is daar weer een proloog die zich kritisch uit over God. Weer met die prachtige zin.

“Ik denk dat we allemaal in zekere zin gelukkig hadden kunnen zijn, God, ik en de rest, als dat vervloekte boek er niet was geweest.”

Christelle Dabos, De Vermisten van Maneschijn

In dit boek wordt deze zin steeds duidelijker, veel vragen die ik had vanuit het eerste boek worden al snel beantwoord, dat vond ik prettig. Het boek gaat dieper in op de geschiedenis van de Arken, de familiegeesten en waarom hun geheugen nou toch zo slecht is. We zien meer van de Pool die groter bleek te zijn dan ik dacht.

De hoofdpersoon Ophelia staat steeds meer haar mannetje in dit deel, ik vond haar steeds meer een eigen karakter ontwikkelen en ook Thorn word iets minder ijzig. Ik ben helemaal verliefd geworden op de intendant. Je ziet hem steeds meer loskomen en zijn motieven onthullen.

‘Mooi zo,’ mompelde Thorn. ‘Want ik heb nog nooit zo veel moeite gedaan om ervoor te zorgen dat iemand geen hekel aan me had.’

Christelle Dabos, De Vermisten van Maneschijn

Ophelia en Thorn waren in dit boek vaker samen te zien dan in het eerste deel, waardoor de onderlinge relatie beter wordt uitgewerkt. Ik vind hun karakters op een gekke manier goed bij elkaar passen.
In dit deel merk je steeds meer hoe diep de magie in de wereld is verworven en zie je hoe mensen hun krachten gebruiken in hun voordeel. Ik wist niet meer wie ik wel kon vertrouwen en wie niet, wat het lezen van dit boek zenuwslopend maakte. Ik vind het vreselijk als ik niet weet wie de goodguy en de badguy zijn. Je merkt dat Dabos veel aandacht heeft gestoken in het ontwikkelen van het magische systeem in haar werk, hoe deze doorgeven wordt en welke imitaties de krachten hebben. Deze zijn duidelijk, zodat je niet voor onverwachte verassingen komt te staan.

Ook een aantal nevenpersonages uit het eerste deel maakte weer hun opwachting. Ik vond het leuk om hen weer te zien, ik was bang dat we ze niet meer tegen zouden komen maar gelukkig zijn er genoeg oude bekende (en nieuwe vrienden) die we volgen in dit spannende avontuur.

En het einde, OH DAT EINDE. Jeetje ik heb zelden een einde gelezen waarbij ik met open mond zat. Om spoilers zal ik niets verklappen MAAR DIE LAATSTE ZIN KWAM BINNEN AHHH.
Ik kan niet wachten tot het volgende deel! Het geheugen van Babel verschijnt jammer genoeg pas in september en ik weet niet of ik wel zo lang kan wachten…. De Engelse versie verschijnt al in april, dus misschien dat ik maar de overstap maak naar die versie. Of ik moet heel snel Frans leren, want daarin zijn alle delen al wel uit.

In conclusie vond ik de De Vermiste van Maneschijn een goed en waardig vervolg, echter net als het eerste deel íétjes te lang… Dit boek krijgt van mij dan ook vier koetjes, 🐄🐄🐄🐄
Ik ga ondertussen langzaam aftellen tot september.

Adieu en So Long,
Billy

Je kunt het boek hier bestellen:
Bol.com
Bookspot
Of natuurlijk bij de lokale boekhandel